از شنیدن این خبر که پرنده ها کنترل بالشون رو از دست دادن و دچار حادثه شدن و یا با کمک چتر نجات فرود اومدن خیلی متنفرم...
همین مورد در طول سال گذشته برای چند تن از پرندگان خوب پاراگلایدر اتفاق افتاده ، بطوری که وقتی در شرایط ترمال قوی پرواز میکردند دچار فروریختگی اساسی بال شده و صدمه دیده اند . یکی از دوستان که دو سال پیش دچار یک تو زدگی(فروریختگی) اساسی و مصدوم شده بود ، شروع کرد به پرس و جو و تحقیق از تعدادی خلبان حرفه ای و بنام ، برای اینکه بهتر بفهمه چه اتفاقی براش افتاده و آنچه را که میتونسته انجام بده ولی انجامش نداده. از آنچه که بدست آورد معتقده که تمامی خلبانان پاراگلایدر بایستی برای پرواز حتما در مورد فروریختگی های اساسی اطلاعاتی داشته باشند . کل ماجرا این نیست که وقتی در حال پرواز با بالتون هستید ، اونو خراب کنید ( دچار فرو ریختگی کنید ) و ببینید که چه اتفاقی می افته ، در شرایطی که خلبانان حرفه ای در حال پرواز ، بالشون رو دچار فرو ریختگی میکنند ، هیچگاه این شرایط شبیه شرایط فرو ریختگی واقعی نیست . چون زمانی که خلبان مانوری رو انجام میده ، خلبان از هر لحاظ هم برای انجام مانور وهم برای مهار ( ریکاوری ) آن آماده است ، یعنی در حال انجام مانور ، هم شرایط فرو ریختگی و هم شرایط مهار ( ریکاوری ) برای خلبان معلومه ، ولی زمانی که در شرایط هوای ترمیک قوی پرواز میکنیم ، اگر چنانچه بال دچار فرو ریختگی اساسی بشه ، درک صحیح آنچه که اتفاق افتاده و آنچه را که بایستی بطور صحیح انجام بدهیم ، خیلی سخته . شما حتما در شرایط هوای ترمیک قوی پرواز کرده یا بزودی پرواز خواهید کرد ، پس بایستی بتونیددر حق بالتون مادری کنید ، یعنی بایستی بتونید زمانی که بالتون دچار یک فروریختگی اساسی شد ، اونو ریکاوریش کنید . شما بایستی قادر باشید زمانی که در پرواز بالتون دچار مشکل میشه ، در یک لحظه شرایط را و آنچه را که اتفاق افتاده و آنچه را که بایستی انجام دهید ، در یک لحظه برای خودتون تحلیل نمائید . سعی کنید تمامی دوره های آموزشی رو زیر نظر یک مربی شایسته انجام بدهید ، زمانی که در حال پرواز ، بعضی چیزهای نامعلوم و نا متعارف اتفاق می افته ، در اون لحظه توصیه های مربی خیلی با ارزشه و ممکنه باعث نجات جان شما بشه . پس سعی کنید هر وقت که تونستید زیر نظر مربی شایسته تمرین نمائید . این مقاله در حدی است که شما رو وادار کنه که در باره توزدگی و فرو ریختگی های اساسی فکر کنید . همچنین جهت انگیزه دادن به شما که پیگیری کنید که درک کنید و یاد بگیرید مهارتهایی رو که نیاز دارید برای انجام پرواز ایمن و سالم ، و همچنین یاد بگیرید کنترل کنید بالتون رو که دچار فرو ریختگی نشه ، و اونو ریکاوریش کنید زمانی که دچار فرو ریختگی میشه ، بدون اینکه اوضاع و شرایط بوجود اومده رو بدتر کنید . شرایط ( چگونگی ) : اغلب برای پرواز در شرایط ترمالهای قوی میشه انتظار اینو داشت که بال دچار توزدکی و فرو ریختکی اساسی بشه . اغلب سایت ها از نظر شرایط آب و هوایی، در طول روز دارای چندین شرایط متفاوت و متغیر برای پرواز میباشند ، اگر شما عموما در شرایط هوای سخت و ترمالهای قوی پرواز نکرده اید ، پس مراقب باشید و نخواهید که به یک باره در آن غوطه ور شوید ، واقرار کنید که شما با مهارتهای پرواز ایمن متولد نشده اید . پس با صرف مقداری زمان اضافی در شرایط معتدل ( ترمالهای نرم صبح ها و عصر ها ) پرواز کنید ، و کم کم دامنه تکان خوردنها و مهارتتان را توسعه بدهید . به یاد داشته باشید که یک مقدار تواضع و فروتنی ممکنه جان شما رو نجات بده ، پس تصمیم خودتان رو بگیرید . جلو گیری ( ممانعت ) : بهتره که بدونید در ??? موارد ، قبل از ایجاد یک توزدگی و فروریختگی اساسی ، میتوان از اون جلوگیری کرد . وزن خلبان ( وزن زیر بال ) : دقت کنید که آیا وزن شما در محدوده مجاز وزن طراحی بالتون هست یا نه ؟ آیا وزن شما در محدوده مجاز وزن بالتون ، نزدیک حد پایین وزن هست یا حد بالا ؟ بالهایی که وزن خلبان آن نزدیک به وزن مینیموم و یا کمتر از وزن مینیموم میباشد ، مستعدتر است برای توزدگی و فروریختگی نسبت به بالهایی که وزن خلبان آن نزدیک به وزن ماکزیموم است . برای خلبانانی که وزنشون نزدیک وزن مینیموم بالشون هست ،حمل آب و سایر اشیاء به عنوان بالاست، به عنوان یک پیشنهاد است ، اما خود اون موجب بروز اشکالاتی در زمان تیک آف و لند میباشد . زمانی که وزن خلبان به وزن مینیموم بال نزدیک تر است ، بال در حالت استال و اسپین و اسپیرال آهسته تر و نرمتر عمل میکند ، که اغلب ریکاوری این بال پس از توزدگی و فروریختگی به آهستگی و با صرف وقت بیشتری انجام میشود . پس بهتره که در ابتدا از انجام مانورهای استال واسپین و اسپیرال با بالی که وزن شما بالای وزن متوسط بال و نزدیک به وزن ماکزیموم بال میباشد، اجتناب کنید . آگاهی وهشدار : بدترین چیز اونیه که ، زمانی دچار توزدگی و فروریختگی اساسی بشیم که ذهنا آمادگی اون رو نداشته باشیم . بهترین روش اونه که در تمام طول مدت پرواز ذهنا و جسما آماده مقابله با یک توزدگی و فروریختگی اساسی باشیم . فکر کردن به خطر جمع شدگی بال در طول پرواز ، یعنی یک قدم جلوتر و نزدیکتر به عکس العمل لازم ، پس بدین ترتیب شما میتونید از پرواز ایمن لذت ببرید . خلبانی فعال : همواره از بریک ها تون جهت حس کردن ، پیش بینی کردن و جلوگیری کردن از یک فروریختگی قبل از اتفاق افتاندن آن ، استفاده کنید در طول پرواز با حفظ فشار لازم و معین در بریک ها در یک حالت ثابت ( ثابت از نظر فشار نه میزان کشش طول بریک ها ) فشار داخلی بال رو داشته باشید ، با افزایش و یا کاهش فشار و یا میزان کشش در هر یک و یا در هر دو بریک ، با شل کردن بریک سفت شده و سفت کردن بریک شل شده ، همیشه فشار داخل بال را ثابت نگه میداریم ، در این حالت امکان دارد که دستها و اندازه کشیده شدن طول بریک ها به یک اندازه نباشد . واکنش سریع شما به تغییرات فشار بال ، میزان خلبانی فعال شمارو نشان میدهد ، که این عمل میتواند از خیلی فرو ریختگی ها جلوگیری نماید . بعضی از خلبانان معتقتدند که هر کسی قادره خلبانی فعال داشته باشه فقط به خاطر پیوسته احساس کردن حرکات بال توسط بریک ها . بعضی دیگر از خلبانان عقیده دارند که علاوه بر آن ، خلبان فعال با زود به زود و پیوسته نگاه کردن به بالش اونو چک کنه و ببینه که چه اتفاقی می افته. در هر صورت شما چه به بالتون نگاه کنید و چه نگاه نکنید ، این کل داستان نیست ،این فقط نقطه شروعی برای شماست که تمرین کنید و بدست آورید دانش و تکنیک های خلبانی فعال را . اعمال(جابجایی) وزن : بعضی از خلبانان در طول پرواز اونقدر ریلکس و راحت میشن که فراموش می کنن جابجایی وزن در هارنس یکی از بخش های مهم خلبانی فعال است . اجازه ندهید که تکانها و اغتشاشات هوایی شما را مثل گونی سیب زمینی به این طرف و آن طرف بندازه . همونطوری که هارنس شما به چپ و راست می غلطه ،شما هم پایین تنه تون رو به چپ و راست بغلطونید بطورِِی که بالا تنه تون رو تثبیت کنید ، و وزنتون رو زیر هر دو کارابین توزیع کنید . من با اکثر خلبانانی که پرواز ترمیک انجام میدن مذاکره کردم ، اونا بند های شل تر هارنس را ترجیح میدهند ، اونها بهتر میتونن احساس کنند که بالشون در چه حالیه ، و اونها فضای بیشتری را برای جابجایی وزنشون دارند . بعضی از بالها به هارنس با پهنای معینی احتیاج دارند ، همانند آنچه که در دفترچه بال توصیه شده است ، لطفأ قبل از اینکه بخواهید هارنس تون رو تغییر بدید در باره خصوصیات بالتون مطالعه کنید . در ابتدا ممکنه خیلی سخت باشه توزیع کردن ایمن وزن در هارنس شل نسبت به هارنس سفت ، شل کردن بندهای هارنس را رفته رفته و بتدریج از پروازی به پرواز دیگر ، بیشتر کنید . من هرگز از هیچ خلبانی نشنیده ام که کسی از هارنس بسته و یا حتی از یک هارنس شل به بیرون افتاده باشه . اگر شل کردن هارنس رو مورد توجه قرار دهید و اونو امتحان کنید ، حتمأ آن را انتخاب خواهید کرد . پرواز متعارف : فروریختگی ها اغلب نزدیک ترمالها اتفاق می افتند ، اما این به اون معنی نیست که شما هر وقت که ترمال کار میکنید دچار اون بشید . اکثر فروریختگی ها اساسی در زمان پرواز مستقیم ونرمال نیز روی میدهد .زمانیکه شما درون ترمال میچرخید نیمه بالتون که در قسمت داخلی چرخش میباشد دارای فشار زیادی است و این طرف خیلی بعید است که خراب بشه .نیمه بال که در قسمت بیرونی چرخش میباشد ،ممکنه خراب بشه اما بعید که اون یک فروریختگی اساسی باشه و معمولا اون خرابی درست شدنی است . پس برای اجتناب از فروریختگی های اساسی در داخل ترمال بهتره تا جایی که ممکنه کار کنید، " بچرخ والا چرخونده میشی " . در چرخشهای داخل ترمال وزنتون رو کاملا بطرف بال داخل چرخش بیندازید که این باعث میشه اون سمت بالتون کاملا پر فشار باشه ، حالا سمت بیرونی بالتون رو با خلبانی فعال کنترول کنید . و زمانی که شما در هوای ترمیک مستقیم پرواز می کنید ، آگاه باشید که احتمال فروریختگی های اساسی افزایش مییابد . مدیریت فروریخگی های اساسی : این خوبه که تا این جای مطلب شما مهارت پیدا کرده اید در تمرینهای جلوگیری و ممانعت ، اما این فقط ?/? ? قضیه فروریختگی های اساسی است . بعضی از خلبانان در هنگام فروریختگی های اساسی اشتباه میکنند ، که این موجب بدتر شدن موضوع میشود . اجازه بدید نظری کنیم به آنچه که بایستی از آن اجتناب کنیم و آنچه را که بایستی مورد توجه قرار دهیم . در ابتدا باید بدونیم که تفاوت بین یک فروریختگی اساسی و فروریختگی غیر اساسی چیست . اون تماما وابسته است به بال و وزن زیر بال . بال شما رفتارهای خودش رو داره ، اگر شما مایلید که پرواز کنید در شرایط ترمیک قوی ، شما احتیاج دارید که یاد بگیرید که رفتار بالتون پس از هر نوع فروریختگی ( بزرگ و کوچک ) چگونه است ، حتمأ مقایسه کنید تفاوت رفتارهای بالتون رو . هر نوع بال برای هر حرکتی ، یک مرز و آستانه ای دارد ، آنها را بشناسید . فروریختگی های کوچک ، قابل درست شدن هستند ، فروریختگی های بزرگ و اساسی این قابلیت را ندارند . معنی کلمه " درست شدنی " چیست ؟ در هنگام فروریختگی ها همواره در ابتدا بایستی بتوانیم بال رو با اون قسمتی که سالم مونده ، کنترل و مهار کنیم ، سپس سعی کنیم قسمت فروریخته را اصلاح نمائیم . هیچگاه روی قسمت فروریخته بال تمرکز نکنید ، مگر بعد از اینکه تونستید قسمت سالم باقی مانده بال رو کنترول و هدایت کنید . اینکه اول کنترل کنیم ، بعد اصلاح ، روش خوبیه ، ولی بایستی بدونیم که کنترل و هدایت بال با قسمت سالم باقی مانده پس از فروریختگی ها دارای محدودیت هایی است ، و بایستی از خطری که هست اجتناب کنید . این درست اونجایی است که اکثر خلبانان را دچار دردسر و زحمت میکنه . یک فروریختگی درست شدنی است که شما بتونید بالتون رو کنترول کنید توسط جابجایی وزن و بریک ها. بعضی از موافع این کار ممکن نیست . بعد از یک فروریختگی های اساسی ،فقط یک قسمت کوچکی از بالتون سالم مونده و پرواز میکنه ، که این بخش کوچک بال اغلب و یقینأ بلافاصله ، به جلو و زیر وزنتان شیرجه خواهد کرد و ممکنه که بال بخواهد که وارد اسپیرال بشه . شما باید همانند تمامی فروریختگی ها ، بلافاصله وزنتون رو جابجا کنید به سمت قسمت سالم بال ، این بایستی و میتونه بصورت غیر ارادی انجام بشه ، در همون لحظه نیز کمی فشار قسمت سالم بال را اضافه میکنیم تا بتونیم قسمت سالم بال رو کنترل و هدایت کنیم . خیلی باید دقت کرد ، چون اون قسمت کوچکی از بال که در حال پروازه ، یک نقطه استال زودرسی داره (با اعمال کوچکترین بریک اضافی به استال می افتد) ، در این شرایط بال خیلی مستعده برای افتادن به استال ،چیزی که در این حالت به نمایش در خواهد آورد ، شبیه یک اسپین منفی است . بعضی از خلبانان میگویند شما قبل از افتادن بالتون به این حالت میتونید توسط فشار بریک ها ، از اون مطلع شوید ، در این حالت فشار بریک ناگهان خالی میشه ، که تشخیص این خیلی سخته ، نگاه کردن به بال ممکن کمکتون کنه . اگر چنانچه نمیتونید بالتون رو در اون لحظه کنترل کنید ، بهترین توصیه این میتونه باشه که به همین سادگی بپذیرید که جهت اصلاح بالتون هیچ کاری انجام ندید تا زمانی که بتونید بالتون رو بدون هیچگونه ریسک در استال و اسپین منفی کنترل کنید. هیچکس نمیتونه این تصمیم رو براتون بگیره ، اگر شما میتونید بالتون رو با ایمنی کنترل کنید ، پس بکنید، اگر شما نمیتونید ، پس نکنید . پس چه چیز دیگرِی میتونیم انجام بدیم ؟ اجازه بدید که بالتون پرواز کنه ، اگر چنانچه که میخواد پرواز کنه . عکس العمل بالها متفاوت است ، اکثر بالهای غیر مسابقه ای طراحی شده اند که خودشون رو اصلاح کرده و به پرواز در آیند حتی بعد از بزرگترین فروریختگی ها .پس زمانی که این اتفاق می افته شما میتونید دوباره هدایت بالتون رو بدست آورید . بهترین توصیه ای که من از آقای " رابی ویتال " بدست آوردم اینه که : " اگر چنانچه بدرستی نتونید بشناسید که بالتون در حال انجام چیه ، بهتره دستهاتون رو بالا ببرید ( بریک ها رو صفر کنید ) و نگاه کنید به بالتون و منتظر باشید تا زمانی که بدرستی دریابید که بالتون در حال انجام چه کاریه ، قبل از آنکه سعی در اعمال نیروی اصلاح کننده داشته باشید " . و یا ممکنه شما بهتر از این روش رو برای بالتون سراغ داشته باشید . این کاملا واضح است که ریکاوری ( بازیابی ) بال از فروریختگی های اساسی به ارتفاع زیادی نیاز داره ، همواره دو نکته را به خاطر داشته باشید " آگاهی " و " پرواز متعارف " . همواره در تمام طول پرواز از ارتفاعتون که چقدر بالای زمین هستید با خبر باشید ، قبل از اینکه فروریختگی اتفاق بیفته . آنهایی که فروریختگی اساسی داشته و صدمه دیده اند اغلب در شرایط ترمیک و هوای توربولانس خیلی نزدیک زمین پرواز میکنند . " آماده باشید جهت کشیدن و انداختن چتر کمکی اگر چنانچه لازم باشه " . چطور خواهید دونست که شما نیاز دارید به کشیدن کمکی تون . من فکر نمیکنم کسی بتونه این سئوال شما رو جواب بده . شما هم نمیتونید پیشگویی کنید یاتصور کنید تمام تکان های غیر طبیعی بال را که در پیش خواهید داشت . بعضی ها کسانی را که از کمکی استفاده کرده باشند ، مسخره میکنند ، اشتباه نکنید . قبل از اینکه شما در هوا دچار یک مشکلی بشید با مربی و یا هر فرد دیگر قابل اعتمادی که دارید صحبت کنید و بدونید که بایستی چه کار کنید . آگاه و مواظب باشید از ارتفاعی که زیر آن ارتفاع در هنگام فروریختگی بال ، زمانی را برای آنالیز ،فکر کردن وتصمیم گیری و عکس العمل ندارید . من امیدوارم این این افکار متفاوت زمینه ساز بعضی از بحث ها و مذاکرات باشه که سرانجام کمک کنه به ما که دوری کنیم از بعضی مشکلات . ممکنه ما پرواز کنیم برای سال های طولانی و هرگز دچار فروریختگی اساسی نشیم. برگرفته شده از : باشگاه ورزشهای هوایی ایریان (www.airian.ir) نویسنده : پائول کلموند مترجم : حسین آزادی انتشار : حمید ترابی شازند 09186938390
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
